Cytadela Elfów

Szasta

Oczywiscie,wszystko ma 2 strony medalu.Ta druga gorsza strona medalu zapewne i tak przeważa ,ale jeżeli ktoś zmienia się na lepsze jest to wtedy jeszcze bardziej widoczne.

Megi

A ja za to wlasnie kocham rase ludzi za tą nieprzewidywalnosc...zawsze mogą wybrać...i zaskoczyć... zarówno pozytywanie jak i negatywnie...

. Ale to jest własnie sama esencja piękna tej rasy.

Elfy są również piękne jako rasa. Ale inaczej. U nich to piękno polega na wierności różnym cnotom. Bywa, że nie są idealni. Ale idealnych elfów jest tak dużo, że myślę, że mozna powiedzieć, że własnie tacy są.(Przynajmniej jak przypadkiem zrobia cos zlego to wieksza niespodzianka)Oni są piękni tą perfekcyjnością...a że to jest trochę sztuczne...to juz natura człowieka tak to osądza...i nic w tym złego...bo ja tam kocham obie rasy...no i krasnoludy też Wesoly

nie ma to jak krasnoludzkie poczucie humoru...

pod tym względem krasnoludy "biją" ludzi i elfów "na głowę"....

Arianna · Gość

Hm... Ostatio zauważyłam, że chyba się do ludzi przekoałam. W przeciwieństwie do Armadii, w mojej drugiej książce nie ma elfów, a głównymi bohaterami są ludzie Wesoly

Się zmieniamy Wesoly

Megi

U mnie w "CDDŚ" na razie Ario też...ale tylko na razie...

Arianna · Gość

O ludziach łatwiej pisać, bo sami nimi jesteśmy. Tej rasie jest bardzo bliskie aracjoalne postępowanie i fanatyczna wiara w coś.

Megi

Łatwiej. Zobaczymy jak mi pójdzie z innymi rasami,bo jak napisałam w "CDDŚ" też się pojawią Jezyk

jedna nawet juz jest. Ale elfy też będą. Jeden się nawet bujnie w Arnie...ale nie powiem kto poczekacie, zobaczycie...

Gość

mhm. pomijając wątki nawiążę do wypowiedzi Dijkstry (ta wypowiedź o rozmnażaniu).
Mart jest jeszcze druga strona medalu. Zauważyłeś słusznie, że ludzie się o wiele łatwiej rozmnażają, niż elfy (chyba, że jest się Mary Sue, która nigdy, ale to nigdy nie wpada). Ale z tego wynika brak szacunku do życia, istnienia wśród ludzi. Popatrz na elfy (choćby i w Eragonie czy w Najstarszym). Długowieczność jest klątwą dla elfów, ponieważ przez to większość z nich nie może przeżyć radości rodzicielstwa. Natomiast wśród ludzi tych "słabszych" często zostawia się na pastwę losu. (np. w starożytnej Grecji bardzo często, jeśli narodziła się dziewczynka to zostawiano ją gdzieś w skałach, a nawet teraz nastoletnie matki, które wpadły gdzieś przez przypadek zostawiają swoich potomków w szpitalach lub domach dziecka).
Z tego samego powodu człowiek też nauczył się wymyślniej zabijać. Tortury, broń biała, broń palna, chemiczna, biologiczna... Człowiek zabija płody i narzeka na starzejące się społeczeństwo. Przyznam się bez bicia, nie znam się na broni wśród elfów, ale wydaje mi się, że nie mają one tak rozwiniętej fantazji w sprawach mordu jak nasza rasa.

Dijkstra3

W mojej wypowiedzi chodziło o to ze ludzie są lepiej przystosowani do życia, ale nie, dlatego że są lepszymi istotami, od elfów czy innych ras. Lecz dlatego ludzie są uniwersalni, jeśli trzeba potrafią poświęcić się dla ważnej sprawy, ale dbają jednocześnie o własny interes. Ludzie, gdy poświęcali się dla idei, wierzyli że dzięki temu, komuś będzie lepiej. Właśnie ta brutalność, to że mnożą się szybko, sprawia ze wygrywają z innymi rasami. Tak samo znaczenie ma ich krótkie życie. Człowiek jest bardzo ruchliwy, ma niewiele czasu w porównaniu do elfów, krasnoludów, więc spieszy się, szybko podbija państwa zajmuje tereny. To człowiek kształtuje środowisko, w którym żyje, nie dostosowuje się do niego, nie ma na to czasu. Ludzie w ciągu swego życia dokonują tyle samo co elfy, maja dzieci, przeżywają przygody, walczą, zabijają, ale to na przestrzeni 60 lat (Prawda jest taka że gdyby chciano zachować realizm w fantasy ludzie żyliby najwyżej tyle, pojedyncze jednostki żyłyby dłużej, dzięki odpowiedniej opiece medyczno/magicznej.). Bohaterowie powieści, opowiadań fantasty, którzy są ludźmi rzadko mają więcej jak trzydzieści lat, większość ma około dwudziestu lub mniej. Elfy tego samego dokonują na przestrzeni setek lat, nie reagują dosyć szybko. W świecie wiedźmina elfy zaczęły walczyć, gdy było już za późno, gdy ludzie opanowali kontynent.