Cytadela Elfów

Illidan

Nie będę się zbytnio rozpisywał, tylko przejdę od razu do konkretów...
Uważacie, że wyciąganie ręki na zgodę ma sens? Nawet pomimo wielu różnych krzywd, jakich zaznaliśmy od danej osoby? A jeśli tak, to jaki?

Nie chodzi mi tutaj o przebaczenie. Zastanawia mnie raczej tylko sam fakt odnowienia zburzonych relacji, znajomości, przyjaźni i sensowność takiej próby odbudowania tego, co zostało zniszczone w ten, czy w inny sposób...

Czy warto?

Saphira

zawsze warto

Megi

Się jeszcze pytasz? Jasne że tak... szczególnie jeśli obie strony tego chcą

Illidan

... samym stwierdzeniem, że warto, nie przekonacie rozmówcy... Wesoly

nikt raczej nie uwierzy, że jest tak, bo tak... myślałem, że to wzbudzi jakieś refleksje, przemyślenia, zainicjuje wymianę poglądów, wszystkie za i przeciw, ale cóż...
... Megi, a co, jeśli obie strony tego nie chcą?... jeśli jestem z kimś pokłócony, nie rozstaliśmy się w pokojowych stosunkach i ostatnie słowa, jakie wypowiedzieliśmy w swoją stronę, nie były miłe, a po jakimś czasie próbuję nawiązać kontakt, np. składam tej osobie życzenia z okazji imienin... to czy taka odbudowa relacji ma sens?... jeśli tamta osoba nie dała mi nigdy do zrozumienia, że też tego chce?...

Megi

Że nie dała, nie znaczy że nie chce, nie znasz czyiś myśli, a że "zgoda buduje niezgoda rujnuje" wiedzieli nawet dawno dawno temu... zawsze dobrze jest wyciągnąć rękę... pytanie czy zostanie otrącona czy nie...

Saphira

Ill, wybacz,ale mój mózg pracuje powoli...będą refleksje będą

\

Lakhibakshi

Myślę, że sens jest, ale musimy liczyć się z tym, że odbudowana relacja już nigdy nie będzie taka jak dawniej. Zawsze pozostaje "rysa", której nie da się usunąć.

I żeby nie było, że nie wiem o czym mówię: miałam kiedyś bardzo dobrą koleżankę, by nie rzec wręcz przyjaciółkę, z którą znałam się 'od przedszkola'. Współpraca układała nam się wspaniale- nie było dnia, żebyśmy nie umówiły się na wspólne zabawy lub pogaduchy. Jednak nagle coś się popsuło, przestałyśmy się do siebie odzywać, po 7 latach świetnej znajomości...
Trzy lata później owa dziewczyna podeszła do mnie, w tym samym momencie, w którym ja rozważałam decyzję, czy nie zrobić tego samego [na marginesie: był to drugi rok przygotowania do bierzmowania Wesoly

]. Przeprosiłyśmy się, pogadałyśmy, wyjaśniłyśmy sobie to i owo, powspominałyśmy... Ale do teraz nie ma pomiędzy nami takiego zaufania i szczerości, jak przedtem.

Więc, Ill... Wyciąganie ręki zawsze ma sens (i tu nie mogę się nie zgodzić z Saphi i Megi), ale nie licz, że ten czas "kłótni" nagle czarodziejsko zniknie i wszystko będzie jak dawniej.

[huu... ale się spisałam

hiacynt

Może myślę inaczej, ale wydaje mi się, że czasem trzeba odpuścić te znajomości, bo czasem kontakt ze starymi znajomymi przywołuje niezbyt szczęśliwe wspomnienia. I wydaje mi się, że godzenie się "bo wypadałoby, tęsknimy za starymi czasami" dużo nie da. Po długiej przerwie w psychika dawniej znanych świetnie nam ludzi odwraca się o kąt nieduży, ale faktycznie ciężki do przebycia, tym bardziej że zaznaczony barierą w postaci złych skojarzeń.
O ile wyciąganie ręki ma sens, to odtwarzanie bliskiej znajomości nie koniecznie.

Illidan

Opiekun

Megi

To ja tylko dodam że zgadzam sie z Hybem

Illidan

... tak?... to ja jestem w niemałym szoku, że tak potraficie... Neutral

ktoś was zrównał z błotem, wbił nóż w plecy, robił wszystko, by was ośmieszyć w oczach innych, pogrążyć itp. itd... i tak bez niczego następnego dnia z powrotem wracacie do tego, co było kiedyś i jeszcze raz obdarzacie tą osobę zaufaniem?... naprawdę?... to ja jestem pełen podziwu w takim razie... Wesoly

... tak na przyszłość... zakładając ten temat bardziej miałem na celu dzielenie się własnym doświadczeniem, a nie posługiwanie się sloganami, utartymi poglądami i postawami, jak powinno się robić... bardziej zależy mi na praktyce, a nie na teorii... teorię zna każdy...

Opiekun

W takim razie dobrze wiesz, że to co mówię nie jest wyssane z palca. Wiesz o tym sam nazbyt dobrze. Nie ma dla mnie znaczenia to co niszczy ale to co buduje. Każdy, ale to każdy człowiek ma prawo do błędów i naprawiania ich. Patrząc na swoją osobę wiem, że byłem i jestem gotów wybaczyć każdemu kto był mi bliski. Nie sztuką jest zostawić to co złe, ale umieć i chcieć to naprawić. Zresztą. Łukasz. Sam dobrze wiesz, lata temu ile byłem i jestem w stanie wytrzymać, do jakiego stopnia się dać poniżyć dla drugiej osoby. Może to niezdrowe ale według mnie - dobre.

Jeśli ktoś był nam kiedyś bliski to nigdy nie przestaje nim być, po mimo wszelkich krzywd, zdrad, niedomówień czy obelg. Tym wszystkim kierują emocje. A uczucia, w które wierzę do emocji nie należą.

Megi

Ill, jeśli chcesz praktyki proszę: kuzyn dwa lata temu zrobił naprawdę takie świństwo(chamstwo etc. dopiszcie inne synonimy), że po prostu szkoda słów, nie chce wchodzić w szczegóły. Wystarczy jak powiem, że mamy między innymi z tego powodu "rozdźwięk" w rodzinie. Do tej pory przez kłótnie mam utrudniony kontakt z wujostwem i kuzynostwem, choć ja sama nie mam żalu do niego, bo każdemu czasami odwala i tak jak ja jest tylko człowiekiem. Zaufanie jest mniejsze jak przed tym wydarzeniem, ale jednak mu ufam, pomimo tego że mi wykręcił takie świństwo.

Illidan